Στους δρόμους της Βαστίλλης

Το νυχτερινό Παρίσι έχει πολλά, διαφορετικά πρόσωπα ανάλογα με την ηλικία, το βαλάντιο, τις σεξουαλικές, μουσικές, καλλιτεχνικές ή γαστρονομικές προτιμήσεις του επισκέπτη. Με λίγη καλή τύχη κατορθώνετε να βρείτε αυτό που ψάχνετε, τις σονάτες του Σοπέν ή το κλαμπ με μουσική τέκνο, το peep show ή έναν ρομαντικό περίπατο. Το εύρος των επιλογών είναι στην κυριολεξία απεριόριστο. Αρκεί να γνωρίζει κανείς αυτό που θέλει. Και να είναι βεβαίως οργανωμένος.

Διαφορετικά, μπορεί να βρεθεί στην Κόλαση. Οχι επειδή το Παρίσι τη νύχτα είναι επικίνδυνο. Αντιθέτως: ο κίνδυνος που διατρέχει ο επισκέπτης είναι να βρεθεί ­ αφού έχει προηγουμένως δειπνήσει σε ένα μέτριο εστιατόριο όπου έχει ξοδέψει ένα αστρονομικό ποσόν ­ με μια ομάδα γιαπωνέζων τουριστών στους δρόμους γύρω από την πλατεία Πιγκάλ με τους γλωσσομαθείς «κράχτες» των θλιβερών μπαρ της περιοχής να τον καλούν να απολαύσει τις ατραξιόν και τα «κορίτσια». Για την καλύτερη μάλιστα εξυπηρέτηση των τουριστών ειδικά γραφεία οργανώνουν τον γύρο της περιοχής της Πιγκάλ με λεωφορείο ­ η αποθέωση του τουριστικού κιτς.

Οργανωθείτε λοιπόν. Ειδικά για το πρώτο κομμάτι της βραδιάς, όταν έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε ένα δείπνο και μια παράσταση: και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να το έχετε φροντίσει από πριν. Και γιατί είναι δύσκολη αυτή η επιλογή; Γιατί μην ξεχνάτε ότι το Παρίσι είναι μια πόλη της Βόρειας Ευρώπης: τα θεάματα (θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες) αρχίζουν συνήθως στις 8.30 το βράδυ και τελειώνουν δύο ώρες αργότερα. Πολλά εστιατόρια, μεταξύ αυτών και μερικά από τα πιο ονομαστά της γαλλικής πρωτεύουσας, σταματούν να σερβίρουν μετά τις 10.30.

Δεν χρειάζεται πάντως να ανησυχείτε: αν επιλέξετε να παρακολουθήσετε μια παράσταση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να πεθάνετε της πείνας ούτε βεβαίως να παραγεμίσετε το στομάχι σας την ώρα του κολατσιού. Το Παρίσι είναι γεμάτο εστιατόρια που μένουν ανοιχτά ως τις 2 το πρωί ή άλλα που λειτουργούν σε εικοσιτετράωρη βάση, όπως το Pied du Cochon στη συνοικία Αλ (Les Halles) (τηλ. 40137700) ή το Maison d' Alsace στα Ηλύσια Πεδία (τηλ. 53939700). Συνήθως τα εστιατόρια αυτά είναι μεγάλες brasseries όπου μπορείτε να φάτε ­ μέχρι τελικής πτώσεως ­ όστρακα και σουκρούτ (ξινό λάχανο).

Το απεριτίφ πριν από τη βραδινή έξοδο στο Παρίσι είναι ένα είδος θεσμού. Το μπαρ για το απεριτίφ γίνεται το ορμητήριο πριν από τη βραδινή εξόρμηση, ο χώρος όπου ελέγχετε για τελευταία φορά τις ώρες έναρξης των παραστάσεων και των συναυλιών (χρησιμότατο για τον σκοπό αυτόν το «Pariscope», περιοδικό οδηγός θεαμάτων το οποίο αγοράζετε προς τρία φράγκα ­ 150 δραχμές). Στο Cafe Marly (τηλ. 49260560), που τα παράθυρά του «βλέπουν» τα γλυπτά του Λούβρου, μπορείτε να απολαύσετε ένα απεριτίφ, αλλά καλύτερα να αποφύγετε το δείπνο ­ χωρίς ενδιαφέρον και σε υπερβολικά υψηλή τιμή.

Τον τελευταίο καιρό στο Παρίσι είναι της μόδας να επιλέγει κανείς για τα ραντεβού του τα μπαρ των μεγάλων αριστοκρατικών ξενοδοχείων, όπως το Hemingway στο ξενοδοχείο Ritz στην πλατεία Βαντόμ (τηλ. 43163365) όπου ορισμένοι, με μακάβρια ομολογουμένως περιέργεια, προσπαθούν να «ξαναζήσουν» τις τελευταίες στιγμές που έζησε εκεί η πριγκίπισσα Νταϊάνα. Ή το μπαρ του ξενοδοχείου Costes (τηλ. 42445000) με την ελπίδα να συναντήσετε την Κλόντια Σίφερ ή τη Ναόμι Κάμπελ.

Υπάρχουν επίσης στο Σεν Ζερμέν ντε Πρε και τα κλασικά και αξεπέραστα Cafe Flore και Deux Magots όπου συχνάζει κανείς για να δει και για να τον δουν. Κοντά στο Deux Magots υπάρχει το Bilboquet (τηλ. 45488184) όπου μπορείτε, αν θέλετε, να δειπνήσετε υπό τους ήχους μουσικής τζαζ (τη δεκαετία του 1950 έπαιζε εκεί μουσική ο Μπορίς Βιάν). Αργότερα μπορείτε να συνεχίσετε τη βραδιά σας στο Chez Castel, 15 rue Princesse (τηλ. 40515280), ένα από τα πιο διάσημα κλαμπ της παρισινής νύχτας. Προσοχή όμως: και εδώ, όπως και σε άλλους ναούς της νύχτας, π.χ. στο Bains, 7 rue du Bourg l' Abbe (τηλ. 0-48870180), ή στο Basch, 67, rue Pierre-Charron (τηλ. 45629570), ένας πορτιέρης-κέρβερος μπορεί να σας εμποδίσει την είσοδο αν κρίνει ότι δεν συνάδετε προς το πνεύμα του κλαμπ ή δεν διαθέτετε ­ ενδυματολογικά ­ το σωστό λουκ. Για τους ενδιαφερομένους, οι εν λόγω ναοί της νύχτας οργανώνουν βραδιές gay, συνήθως τα βράδια της Κυριακής.

Χρειάζεται, αλήθεια, να σπαταλήσετε τον χρόνο σας στην πλατεία Πιγκάλ, στα Ηλύσια Πεδία ή στο Σεν Ζερμέν; Η πιο ζωντανή και ενδιαφέρουσα περιοχή του Παρισιού είναι η Βαστίλλη. Ενα σωρό μπαρ, εστιατόρια, νάιτ κλαμπ, παλιά και καινούργια, διάσημα και άσημα, με έθνικ ατμόσφαιρα ή πιο εναλλακτικά και όλα σχεδόν όχι ιδιαίτερα ακριβά: σε όλα αυτά τα μέρη δεν συχνάζουν μόνο τουρίστες αλλά και Γάλλοι. Rue de la Roquette, rue Oberkampf, faubourg Saint Antoine και κυρίως rue de Lappe: για πολλούς η περιοχή είναι το νέο Σεν Ζερμέν ντε Πρε.

Ο χαρακτηρισμός ίσως είναι υπερβολικός, είναι όμως χαρακτηριστική η γιορτινή ατμόσφαιρα που επικρατεί σ' αυτούς τους δρόμους όπου συχνάζουν απένταροι διανοούμενοι και όπου ξεφυτρώνουν διαρκώς αίθουσες τέχνης. Κοντά στη Rue de Lappe υπάρχει ένα δρομάκι το οποίο στις αρχές του αιώνα ήταν το χωνευτήρι των κοινωνικών τάξεων: αστοί και αστές που αναζητούσαν άλλες συγκινήσεις σύχναζαν εδώ για να πιουν ένα ποτήρι με τους «απάχηδες» της εποχής. Από αυτή την ατμόσφαιρα των αρχών του αιώνα λένε ότι έχει επηρεασθεί και το Balajo (τηλ. 47000787), ένα από τα πιο γνωστά κλαμπ του Παρισιού. Τα απογεύματα της Κυριακής στο Balajo οι θαμώνες χορεύουν ταγκό, μαζούρκα και άλλους παλιούς χορούς και τα ζευγάρια μοιάζουν να έχουν βγει από ταινίες του Ρενέ Κλερ. Τη νύχτα η μουσική γίνεται πιο μοντέρνα.

Βαστίλλη όμως σημαίνει και Οπερα της Βαστίλλης, που χτίστηκε το 1989 από τον αρχιτέκτονα Κάρλος Οτ. Πρόκειται για ένα κτίριο του οποίου η αισθητική αμφισβητήθηκε από πολλούς και το οποίο τη νύχτα γίνεται εντυπωσιακό. Σε μια αίθουσα χωρητικότητας 2.700 ατόμων η Οπερα της Βαστίλης παρουσιάζει συνήθως εξαιρετικά ενδιαφέροντα προγράμματα που αξίζουν πράγματι να τα παρακολουθήσει κανείς. Οποιος όμως δεν ενδιαφέρεται για την Οπερα της Βαστίλης, τι κάνει; Μπορεί να πάρει το απεριτίφ του στο σνομπ China Club (50, rue de Charenton, τηλ. 45438202) όπου παράλληλα θα απολαύσει και μια παρτίδα σκάκι.

Στη συνέχεια μπορεί να δειπνήσει στο Blue Elephant (43, rue dela Roquette, τηλ. 47004200), το καλύτερο ταϊλανδικό εστιατόριο του Παρισιού και συνεπώς της Ευρώπης. Ή επίσης στο εξαιρετικό Mansouria (11, rue Faidherbe, τηλ. 43710016). Αν πάλι προτιμάτε τη γαλλική κουζίνα, υπάρχει το Passage (Passage de la Bonne Graine, τηλ. 47007330), μπιστρό διάσημο για τα andouillete, είδος χοιρινού λουκάνικου, και για το κρασί του. Εκτός και αν, αντί για κρασί, προτιμάτε μπίρα, οπότε στην περίπτωση αυτή ενδείκνυται το Phify's, 74 rue de la Roquette.

Αν θέλετε να διασκεδάσετε ως αργά το βράδυ, οι επιλογές σας είναι άφθονες. Τον τελευταίο καιρό ιδιαίτερη επιτυχία γνωρίζουν τα μπαρ με tapas (μεζέδες) και μουσική λάτιν: το Bastide στον αριθμό 18 της οδού de Lappe και το El Barrio στον αριθμό 45 του ίδιου δρόμου. Υπάρχει επίσης το Cafe de la Plage, 59 rue de Charonne, όπου έχει την τιμητική της η μουσική acid. Στη διάθεσή σας για χορό και το Boca Chica, 53 rue de Charonne, και τα Charbon και Cithea στους αριθμούς 109 και 112 της οδού Oberkampf. Προτιμάτε ίσως κάτι πιο κομψό; Το Casbah (18, rue de la Forge Royale, τηλ. 43796904) είναι κλαμπ, μπαρ, εστιατόριο και ντισκοτέκ. Με αραβικό διάκοσμο, ίσως λίγο υπερβολικό, που θυμίζει ελαφρώς Καζαμπλάνκα, το Casbah είναι πολύ της μόδας και συγκεντρώνει καλοντυμένους θαμώνες διαφόρων ηλικιών.

Η βραδινή σας έξοδος στη Βαστίλλη επιβάλλει ωστόσο και μια επίσκεψη στο κλασικό Balajo. Θαμώνες όλων των ειδών ­ στη Βαστίλλη θα συναντήσετε κάθε λογής ανθρώπους ­ γεμίζουν το πιο ονομαστό μπαρ της οδού de Lappe, όπου άλλοτε σύχναζαν μύθοι της γαλλικής βιομηχανίας του θεάματος όπως ο Ζαν Γκαμπέν και η Εντίτ Πιάφ. Τη γύψινη διακόσμηση του μπαρ έχει φιλοτεχνήσει ο Ανρί Μαέ, ο οποίος τη δεκαετία του 1930 διακόσμησε κινηματογραφικές αίθουσες, πλοία και πορνεία. Η μουσική του Balajo ποικίλλει από την ντίσκο ως τη ροκ και τη λάτιν. Το Balajo δεν είναι ιδιαίτερα ακριβό: η είσοδος μαζί με ένα ποτό κοστίζει 100 φράγκα (5.200 δρχ.).

Για τους λάτρεις της τζαζ, στη rue de Lappe υπάρχει το Chapelle de Lombards (τηλ. 43572424). Η μουσική είναι καλή και ορισμένες βραδιές εξαιρετική. Συχνά το καλοκαίρι η μουσική ξεχύνεται και στον δρόμο, πράγμα που ευχαριστεί ιδιαίτερα τους θαμώνες αλλ' όχι και ορισμένους από τους περιοίκους που δεν διστάζουν να καλέσουν την αστυνομία για να επιβάλει την τάξη.

Για όσους προτίθενται να συνεχίσουν τον χορό μέχρι πρωίας υπάρχει το Gibus στον αριθμό 17 της οδού du Faubourg du Temple (τηλ. 47007878) με μουσική τέκνο ή το Java στον αριθμό 105 του ίδιου δρόμου (τηλ. 42022052), κλαμπ που ειδικεύεται στη μουσική λάτιν. Μπορείτε να τελειώσετε τη βραδιά σας τρώγοντας όστρακα στο Pied du Cochon. Αν έχει πια ξημερώσει, μπορείτε πάντα να απολαύσετε ένα ζεστό κρουασάν σε έναν από τους εκατοντάδες φούρνους του Παρισιού: ανοίγουν όλοι στις 6 το πρωί.

Bar-a-vin: η τελευταία μόδα
Τα μπαρ που σερβίρουν κρασί κλέβουν την παράσταση από τα παραδοσιακά μπιστρό
Στο Παρίσι τα μπαρ που σερβίρουν κρασί κλέβουν τον τελευταίο καιρό την παράσταση από τα παραδοσιακά bistrots. Και στα μεν, πάντως, και στα δε μπορείτε να δοκιμάσετε μια λιγότερο εξεζητημένη εκδοχή της γαλλικής κουζίνας ­ εξίσου όμως ενδιαφέρουσα με την παραδοσιακή. Αυτή βασίζεται σε τρεις κατηγορίες εδεσμάτων: τα charcuterie ­ διάφοροι τύποι αλλαντικών ­, τα terrines ­ διάφοροι τύποι πατέ ­ και τα τυριά. Μπορείτε να αρχίσετε την περιπλάνησή σας στα μπαρ κρασιού από την Taverne Henri IV (τηλ. 43452790) που βρίσκεται στην Pont Neuf, την πιο παλιά γέφυρα του Σηκουάνα. Υπάρχει εκεί και μια πινακίδα που θυμίζει στους θαμώνες ότι εδώ σύχναζε ο Ζορζ Σιμενόν. Προσέξτε όμως: το μπαρ σερβίρει μόνο κρύα πιάτα και κλείνει στις 10 το βράδυ.

Πιο κομψά αλλά λιγότερο αυθεντικά είναι τα μπαρ της αλυσίδας L' Ecluse, όπως αυτό κοντά στο Σεν Μισέλ, 15 quai des Grands Augustins (τηλ. 46335874) ή αυτό στον αριθμό 64 της οδού Francois 1er (τηλ. 47227709). Στα μπαρ αυτά συμφέρει πάντα να δοκιμάζετε τα πιάτα ημέρας. Μπορείτε επίσης να δοκιμάσετε διαφορετικά κρασιά αφού σερβίρεται κρασί με το ποτήρι. Το μπαρ Will's, 13, rue de Petits Champs (τηλ. 442610509) ειδικεύεται στην ποικιλία κρασιών Cotes du Rhone. Το Vins des Pyrennees, 25 rue Beautreilles (τηλ. 42726494), ανάμεσα στην Place des Vosges και στη Βαστίλλη, είναι λιγότερο γνωστό αλλά η ποιότητα των κρασιών του πολύ καλή.

Στην ίδια περιοχή, στο Marais, για όποιον προτιμά το κόκκινο κρασί υπάρχει το Enoteca, 25 rue Charles V (τηλ. 42789144). Εδώ θα βρείτε ιταλικά κρασιά. Στο Marais υπάρχει και το Bourguignon du Marais, στο 52 rue Francois Miron (τηλ. 48871540). Εδώ θα βρείτε κρασιά και terrines Βουργουνδίας. Κοντά στον Πύργο του Αϊφελ υπάρχει και το Vin Sur Vin, 20 rue Montessey (τηλ. 47051420). Μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε 300 διαφορετικά είδη κρασιού.

Υπάρχουν περί τα 20 μπαρ που σερβίρουν κρασί σε κάθε γειτονιά του Παρισιού. Ορισμένα από αυτά είναι πλέον πολύ γνωστά και χάνουν την αυθεντικότητά τους, αλλ' όμως την υπερασπίζονται, όπως το μικρό Sauvignon (τηλ. 45484902), στη συμβολή των οδών Sevres και Saints-Peres. Και μην ξεχνάτε ότι στο Παρίσι εκτός από τα μπαρ κρασιού που σερβίρουν συνήθως κρύα πιάτα υπάρχουν και τα εστιατόρια. Αρκεί να είστε προσεκτικοί στις τιμές και στο πορτοφόλι σας.
Παιχνίδια με το σεξ

Για όσους έχουν πιο χαλαρές αντιλήψεις περί ερωτικών ζευγών, το Παρίσι και πιο συγκεκριμένα το κλαμπ 2 Plus 2 στον αριθμό 70 της οδού Lhomondς (τηλ. 47072581) προσφέρει δυνατότητα ανταλλαγής ερωτικού συντρόφου. Το κλαμπ θεωρείται σοβαρό στο είδος του και είναι από τα πιο παλιά στο Παρίσι. Για τους μοναχικούς υπάρχει το κλαμπ Nautilus (τηλ. 404198580) το οποίο υπόσχεται ότι πραγματοποιεί τις πιο τρελές φαντασιώσεις.
Βραδινή βόλτα στα μουσεία

Στο Παρίσι μπορείτε να επισκεφθείτε τα μουσεία της πόλης ακόμη και το βράδυ, και όχι μόνο τα παραδοσιακά, όπως το Λούβρο (ανοιχτό κάθε Τετάρτη βράδυ ως τις 9.30) ή το Μουσείο του Ορσαί, αλλά και το διαφορετικό Μουσείο του Ερωτισμού (Musee de l' Erotisme, 72, boulevard de Clichy, τηλ. 42582873) το οποίο λειτουργεί καθημερινά ως τις 2.00 το πρωί.
Μουσική ράι και απαγορευμένα πάρτι

Η Γαλλία λικνίζεται στους ρυθμούς μουσικής που το όνομά της αρχίζει από «ρ»: ραπ, ράι, ροκ, ρέγκε, ρέιβ. Το επαναστατικό ραπ των banlieu του Παρισιού με κύριους εκπροσώπους συγκροτήματα όπως οι ΝΤΜ έχει φανατικό κοινό. Το ράι είναι η μουσική των Βορειοαφρικανών των χωρών του Μαγκρέμπ (Αλγερία, Μαρόκο, Τυνησία) με κύριους εκπροσώπους τραγουδιστές όπως ο Khaled. Τη μουσική αυτή απεχθάνονται οι φονταμεταλιστές.

Το ροκ στο Παρίσι έχει επίσης πιστούς οπαδούς. Από τα πιο ενδιαφέροντα κλαμπ όπου μπορεί κανείς να ακούσει καλή ροκ μουσική στο Παρίσι είναι το Divan Du Monde, 75, rue des Martyrs (τηλ. 44927766). Για τους λάτρεις της τζαζ υπάρχουν τα Chapelle des Lombardς (τηλ. 43572424) και Duc Des Lombards (τηλ. 42332288) στην οδό de Lappe, καθώς και το New Morning στο 7 της οδού Petites Ecuries (τηλ. 45235141). Για όσους νοσταλγούν την εποχή των Chnasonnierse, ας λάβουν υπόψη τους ότι οι Ζιλμπέρ Μπεκό και Σαρλ Αζναβούρ τραγουδούν ακόμη. Για περισσότερες πληροφορίες για τη μουσική σκηνή του Παρισιού συμβουλευθείτε το «Pariscope», τα ειδικά ένθετα των εφημερίδων «Le Figaro» και «Le Monde» καθώς και το μουσικό περιοδικό «Inrockuptibles».

Για τα ρέιβ πάρτι που οργανώνονται στο Παρίσι δεν θα βρείτε πληροφορίες στα περιοδικά. Τα πάρτι αυτά έχουν απαγορευθεί από την αστυνομία, πάντα όμως θα βρίσκεται τρόπος για να πληροφορηθούν οι ενδιαφερόμενοι. Εχετε ανοιχτά τ' αφτιά σας στα δισκοπωλεία και στις ραδιοφωνικές εκπομπές.

Οποιος επιθυμεί να επισκεφθεί το Παρίσι στη διάρκεια του Μουντιάλ, θα πρέπει να κλείσει εγκαίρως αεροπορικά εισιτήρια αλλά κυρίως ξενοδοχεία γιατί η ζήτηση είναι μεγάλη. Η τιμή ενός τουριστικού πακέτου μιας εβδομάδας με το Travel Plan είναι 220.000 δρχ. και περιλαμβάνει αεροπορικά εισιτήρια (με την Air France ή την Ολυμπιακή) και έξι διανυκτερεύσεις σε δίκλινο δωμάτιο ξενοδοχείου τριών αστέρων με πρωινό. Η τιμή μπορεί να μειωθεί κατά 40.000 δρχ. αν «πετάξετε» με την Cronus Airways ή να αυξηθεί στην περίπτωση που επιλέξετε πιο πολυτελές ξενοδοχείο.

Στο τουριστικό γραφείο Manos Travel ένα πακέτο μιας εβδομάδας με πτήση της Alitalia μέσω Ρώμης και διαμονή σε ξενοδοχεία τριών ή τεσσάρων αστέρων με πρωινό ξεκινά από 249.700 δρχ. Οι τιμές ισχύουν ως και τις 30 Ιουνίου. Για τον Ιούλιο οι γάλλοι ξενοδόχοι έχουν αυξήσει τους τιμοκαταλόγους τους, ακόμη και στο διπλάσιο. Παρ' όλα αυτά, πολλά δωμάτια είναι ήδη κλεισμένα.

(πηγή: www.tovima.gr, 7/6/1998)

Φλογερά γιατροσόφια

Βλέπω ένα λοφίσκο από χαρτομάνδιλα. Ενα δεύτερο από φλούδες πορτοκαλιών. Ποιος φταρνίστηκε; Εσείς, αγαπητέ μου αναγνώστη; Συνάχι, κρυολόγημα, ένας αδήλου μητρός ιός. Απλά χειμερινά παρελκόμενα, μην ανησυχείτε. Ωσπου να πάτε φαντάρος θα γιάνει. Σωστή κίνηση η μεγα-δόση βιταμίνης C από τα εσπεριδοειδή, ασπιρίνη, παρακεταμόλη. Θα σας πρότεινα ωστόσο, εκτός των ανωτέρω, μιαν άλλη κούρα. Θερμαντική, αλέγκρα και μακράν πιο εύγευστη. Το γκρογκ. Ακριβέστερα τα, όχι ένα, πολλά γκρογκ, αφού κάθε ράτσα του Βορρά ­ και όχι μόνο ­ μέσα στους αιώνες έχει πατεντάρει τους δικούς της συνδυασμούς.

Η βασική ιδέα έγκειται στην ανάμειξη ενός υψηλόβαθμου σε οινόπνευμα ποτού με ζεματιστό, αχνιστό νερό ή κρασί, μέλι ή ζάχαρη και καρυκεύματα. Παραδείσιο άρωμα, χρώμα πολύτιμων πετραδιών, πυρακτωμένος ουρανίσκος.

Η ιαματική αποτελεσματικότης των καυτών οινοπνευματωδών κινείται στο πεδίο του θρύλου. Μα ακόμη και αν δεν σας θεραπεύσουν, θα σας κάμουν να ξεχάσετε την αθλιότητα της γρίπης, την ανοσμία, την ακεφιά. Λίγο το έχετε; Διότι να, εκεί όπου βρισκόμαστε αιχμάλωτοι σε ένα ναρκοπέδιο στερήσεων και ελλείψεων, το γκρογκ έρχεται να μας δώσει την ελευθερία μιας στιγμιαίας αλλά ριζικής υπέρβασης. Εκείνη της μέθης. Που επιπλέον γιατρεύει. Προς τούτοις δε η ποικιλία των οινοπνευματωδών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ανοίγει ένα φάσμα δημιουργικών ελιγμών. Ουίσκι, ρούμι, κονιάκ, βότκα, κρασί, ό,τι και αν προτιμάτε θα το απολαύσετε ως φάρμακο.

Τα γκρογκ πίνονται σε κούπα με λαβή, καμωμένη από υλικό που αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες. Ή σε ποτήρι από χοντρό γυαλί και όχι κρύσταλλο. Προσοχή, τζιζ... καίει. Οι έμπειροι γριπιώντες πότες συστήνουν ομοίως την υπτία θέση. Τα θερμοφόρα οινοπνεύματα γυρεύουν χουζούρι, θα τα χαρείτε ξαπλωμένοι. Η απαιτούμενη δόση; Ο αγαπημένος μου Tim Atkin, βρετανός οινογράφος, συνιστά την ακόλουθη σκωτσέζικη μεζούρα. «Πιείτε το πρώτο και κρεμάστε απέναντι από το κρεβάτι σας ένα παπούτσι. Συνεχίστε ώσπου να δείτε ζευγάρι». Ο Μορφέας θα σας εύρει με ένα μωρουδίστικο χαμόγελο στα χείλη. Αύριο θα είστε περδίκι!

Από τη Σκωτία και τα ανεμοδαρμένα υψίπεδά της θα ξεκινήσουμε. Η λέξη toddy περιγράφει το γιατρικό ρόφημα που θεμελιώνεται στο ουίσκι. Με ζεστό νερό, μέλι και χυμό λεμονιού. Μερικοί προσθέτουν κανέλα, τζίντζερ, μοσχο-κάρφια και -κάρυδο. Κυμαίνονται οι αναλογίες. Των οποίων ρυθμιστής θα αποβεί το προσωπικό σας γούστο. Το ουίσκι ας είναι καλό. Αδιάθετοι άνθρωποι, δικαιούμεθα ένα λουσάκι. Πάντως δεν θα χρησιμοποιήσουμε το ακριβό μας malt, διότι η γευστική του μοναδικότης θα πάει στράφι από τις μυρουδιές των λοιπών υλικών. Αυτά θα τα κάμουν οι σουσούδες. Ενας Ρώσος εξηγεί την παρασκευή: «Πρώτα ρίχνουμε στο ποτήρι το ουίσκι για να γίνει δυνατό, μετά το νερό για να γίνει αραιό, μετά το λεμόνι για να γίνει ξινό, μετά τη ζάχαρη για να γίνει γλυκό. Ρίχνουμε περισσότερο ουίσκι για να σκοτώσουμε το νερό. Τότε λέμε "εις υγείαν σας" και το πίνουμε για τη δική μας υγεία». Ορισμένως, έχουν ένα δικό τους τρόπο να βλέπουν τα πράγματα οι Ρώσοι. Τα toddies έκαμαν την πρώτη τους γραπτή εμφάνιση γύρω στα 1700. Ονομάστηκαν έτσι από το πηγάδι του Tod στο Εδιμβούργο. Μια δε και εφευρέθηκαν από το gentry, τους κτηματίες - γαιοκτήμονες των Highlands, επεκράτησε το έθος να ανακατεύονται με ασημένιο κουτάλι.

Ανάμεσα στους χιονοδρόμους των γαλλικών Αλπεων πάλι, πολύ φοριέται το Green Chaud: whisky, καυτή σοκολάτα και μια ιδέα πράσινης Chartreme.

Τις παγωμένες νύχτες οι Καταλανοί, κρυολογημένοι ή μη, πίνουν δυνατό ζεστό καφέ με δυνατότερο καλό brandy. Που σας προσφέρουν αναμμένο, ενώ το ξεροβόρι θρασομανάει. Πρόκειται δηλαδή για μια παραλλαγή του ιρλανδέζικου καφέ. Θυμάμαι μια φορά που δοκίμασα ένα τέτοιο ρόφημα καφέ - cognac για να γιατροπορευτώ. Το έκαμα όμως σε λάθος μέρος, μέσα σε μια μπανιέρα που άχνιζε και μοσχομύριζε σαπουνάδες. Στην αρχή μου άρεσε η διπλή ζεστασιά και ευφορία, εκρηκτική αίσθηση. Λίγο αργότερα είδα χρυσές νιφάδες και λιποθύμησα. Προσοχή, η εφίδρωση που προκαλεί το οινόπνευμα μαζί με την καφεΐνη μπορούν να σας εκτοξεύσουν.

Ασφαλέστερο μοιάζει το gluhwein, το «λαμπερό κρασί» της Αυστρίας και της Γερμανίας. Ενισχύεται και τούτο με brandy, μα το συνταίριασμα δύο προϊόντων της αμπέλου θεωρείται πιο αρμονικό. Οι λεπτεπίλεπτοι φτιάχνουν το gluhwein με λευκό κρασί. Δεν απαγορεύεται. Μα η παράδοση δικαιώνει εμάς τους εραστές του ερυθρού. Οι ταννίνες και το σώμα του δύνανται να αντιπαρατεθούν στα μπαχάρια.

Αν ποτέ ­ που το απεύχομαι ­ συμβεί να πάθετε γερμανική γρίπη στο Μόναχο, το ιδεώδες... κέντρο υγείας και αποκατάστασης είναι το bar του Charles Schumann, συμβουλεύει ο φίλος Tim Atkin. Εδώ συχνάζουν διασημότητες των τεχνών και γραμμάτων καθώς και άλλοι άρρωστοι, που εμπιστεύονται τα 25 διαφορετικά ζεστά οινοπνευματώδη του εφευρετικού ιδιοκτήτη.

Οι Φινλανδοί πίνουν glogg, με κόκκινο κρασί και βότκα στα glogg πάρτι, που δίνουν και παίρνουν στη χριστουγεννιάτικη περίοδο. Το πορτοκάλι αντικαθιστά το λεμόνι των Σκωτσέζων, σταφίδες και αμύγδαλα παρέχουν τη θερμιδική τους συμβολή και η σκούρα ζάχαρη παραμερίζει το μέλι. Κάθε λαός φτιάχνει τη συνταγή που καλύτερα ανταποκρίνεται στα κλιματολογικά του δεδομένα.

Στην άλλη πλευρά της Ιβηρικής, οι Πορτογάλοι θα ζεστάνουν σε χαμηλή φωτιά αργά και υπομονετικά το ωραίο τους πόρτο της κοιλάδας τού Douro. Προσθέτοντας διπλάσια ποσότητα νερού, λίγη ζάχαρη και μισό λεμόνι.

(πηγή: www.tovima.gr, 2/2/1997)